- Tutaj się kończy pieśń pierwsza
I nie zaczyna się wtóra. (Pinokio)

- Lubiła cię hołota,
więc zostań z hołotą. (Na dziwny a niespodziewany odjazd poety)

- Byli inni przede mną. Przyjdą inni po mnie,
albowiem życie wiekuiste, a śmierć płonna. (Serwus, madonna)

- Koń by też pisał wiersze,
gdyby mu dać sto złotych. (Evviva la poesia)

- „Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała…”
I właśnie przez ten świerzop neurastenia cała… (Ofiara świerzopa)

- Idzie jesień i zima.
Ale świerzopa ni ma. (Ofiara świerzopa)

- Od idioty do idioty
idzie sobie, panie złoty
papier. (Grussen dus Polen)

- Ten świat jest borem,
rąbałeś bór toporem,
toś się i zaciął. (Muzie nóżki całuję)

- Życie to życie, nie przelewki. (Bal u Salomona)

- Szopenowe śniąc akordy
najchętniej biorą się za mordy. (La danse des Polonais)

- Ach, drugi taki kraj ukażcie…
ja bym tam wszystkich zamknął… w baszcie… (La danse des Polonais)

- Skończyłem wykład. Tak się tańczy
ten polski taniec obłąkańczy. (La danse des Polonais)

- Bo bezrobocie to jest nieszczęście,
a praca w filmie – czysty raj. (Bal u Salomona)

- Człowiek się wstydzi, człowiek się wstydzi.
Nie jestem przecie święty Idzi… (Bal u Salomona)

- Tylko się durnie śpieszą –
ileż dostojniej chodzić pieszo. (Miła moja)

- Czasem o byle cień
Człowiek ma żal do człowieka,
A życie jak osioł ucieka. (Teatrzyk Zielona Gęś)

- Cóż, człowiek fruwa tak, jak może,
Obywatelu Redaktorze. (List z fiołkiem)

- Najlepsze te małe kina,
Gdzie wszystko się zapomina. (Małe kina)

- Wszystko krzywe. Wszystko nie takie.
Na ziemi znaki. Na niebie znaki. (Śmierć inteligenta)

- Bo jak historia stara,
wszystko zaczyna para. (Piosenki z historii świata)

- Różne takie reformy
drażnią nas w naszych czasach,
lecz w końcu wszystko do normy
jak najcudowniej wraca. (Piosenki z historii świata)

- Więc grunt to mieć dobre chęci,
nie bądźmy tacy zacięci,
a świat się w kółko kręci
jak gdyby nigdy nic. (Piosenki z historii świata)

- Śliczny jest świat,
gdy brata kocha brat. (Piosenki z historii świata)

- Bo przecie grunt, gdy komin dymi,
i kiedy chleb jest i optymizm. (Piosenki z historii świata)

- To bardzo polska jest choroba
tak boczyć się i psioczyć,
wam się nic nigdy nie podoba,
a świat jest tak uroczy. (Piosenki z historii świata)

- Proporcje to potęga.
Kto chce być listkiem,
niech pnia sięga. (Śmierć Andersena)

- Dziwią się nawet ptaki,
że człowiek lekki taki. (Szafirowa wiatrówka)

- Jest patos wielkich uczuć, patos szczerozłoty;
i jest patos blagierski: środek na wymioty. (Patos kabotyna)

- Gdy wieje wiatr historii,
ludziom jak pięknym ptakom
rosną skrzydła, natomiast
trzęsą się portki pętakom. (Ballada o trzęsących się portkach)

- Widząc, co się święci,
z kościołów uciekli święci. (Koniec świata)

- Nam coraz gorzej!
A my nie chcemy umierać,
ale się pięknie ubierać. (Koniec świata)

- Niech pan tylko w siebie wierzy!
Muzyka i wino wszystko rozszerzy. (Bal u Salomona)

- Niestety, proszę panów,
Nie mam więcej sloganów. (Teatrzyk Zielona Gęś)

- Włosy stają na głowie.
Straszne rzeczy, panowie. (Teatrzyk Zielona Gęś)

- Dobra kawa nie jest zła,
Czarna kawa czar jakiś ma. (Orfeusz w piekle)

Opracowała Halina Wakuluk, nauczyciel bibliotekarz Szkoła Podstawowa nr 28 Białystok​